پس از مدتها،از تهران

باز هم تاکید می کنم که درک نمیکنم این همه انرژی رو که خیلی از آدما صرف می کنن برای زندگی تو تهران.

وقتی من تو شهر خودم امنیتم صدبرابر بیشتر از اینجاست،سیستم اتوبوسرانیش با همه مشکلاتش سالم تر و بهتر از تهرانه،وقتی هوای سالم تری رو نفس می کشم و یه کار خوب دارم و مجبور نیستم از پنج صب برم توی صف میوه تره بار که میوه خوب گیرم بیاد و اگه بلایی سرم بیاد مردم شهر خودم دلسوزیشون بیشتره،چرا باید همه اینا رو به آتیش بکشم و بیام تهران،که اسمش زندگی کردن تو پایتخت باشه؟!

واقعا،واقعا،واقعا برای من فرصت شغلی تو شهر خودم پنجاه برابر تهرانه،از لحاظ کیفیت زندگی خیلی بالاتر از تهرانه،یک دنیا تمیزه،امنیتم تو معابر عمومی شهر خیلی بالاست،ترافیک سنگین نداره،اگه بخوای هم میتونی با ماشین بری برون هم با اتوبوس،تمام اون "امکاناتی" که خیلیا به هواش میان تهران و به جرئت میتونم بگم داره،هرچند محدودتره ولی هست،رشدی که من توی شغلم در عرض یک سال میتونم داشته باشم باید توی تهران حداقل ده سال براش عرق بریزم،این همه انرژی رو که من هر روز باید برای"زنده موندن" تو تهران صرف کنم و اعصابمو به گند بکشم و با یه عالمه آدم برخورد کنم که از شصت درصدشون خوشم نمیاد و تو خیابون که راه میرم از هر قیافه ی نا امنی بترسم،میتونم بذارم روی هزار تا کار دیگه....

فقط این اسم و عنوان کوفتی دانشگاهمون نبود همین ماه اولی انتقالی گرفته بودم و رفته بودم خونه.هم دانشگاهش خوبه،هم اساتید و ساختمونش...