بی‌ربط و کوتاه

تو رو به خدا اجازه بدید کسی که حالش بده، حالش بد باشه!

بذارید آدم غم رو هم مثل بقیه احساساتش حس کنه، بهش فکر کنه، ریشه‌ش رو پیدا کنه و در نهایت ازش عبور کنه! این که جفت پا می‌پرید وسط حال بد بقیه که «من هم همین طوری بودم/هستم، من که از تو بدترم و به فلان چیز هم فکر کردم، آره اصلا خوشی قسمت آدم نیست» اسمش هم‌دردی نیست. این که می‌گین «به چیزای خوب فکر کن، ورزش کن، خوب بخواب و غذا بخور، و زندگی هنوز قشنگیاش رو داره» هم همیشه درمان درد نیست!

خیلی خوبه که می‌خواید کسی رو حمایت کنید و تو شرایط سخت کنارش باشید. ولی این که کلا افسردگی و غم و درموندگی و هر حس بد دیگه‌‌ای رو انکار کنید؛ همه چی رو بدتر می‌کنه. اجازه بدید آدمای اطرافتون غمگین باشن، ولی بهشون یادآوری کنید که هرکاری داشته باشن شما کنارشون هستید.

اجازه بدید آدم غم رو درک کنه و ازش عبور کنه؛ فکر می‌کنم این تنها راهیه که آدم می‌تونه غمگین نمونه.